Patricia zat aan de bar. Haar hele leven was één grote puinhoop. Manlief had de benen genomen, op haar werk had ze bijna slaande ruzie gekregen met haar chef en haar moeder wilde haar ook niet meer spreken. De wereld beraamde een complot met als doel de totale ondergang van Patricia C. Ze nam nog een nipje van haar sherry. Wat kon haar het allemaal schelen? Ze begon een onsamenhangend verhaal met de barman, die ‘geïnteresseerd’ knikte terwijl hij de glazen pouleerde. Barpersoneel, daar kun je pas op bouwen. Lang leve de horeca…
Patricia C. was een mooie vrouw. Alles in haar leven kwam haar aanwaaien. Het begon al op de lagere school. Vanaf de vierde klas (groep zes voor de jeugdige lezers) was ze al het lieverdje van de meester of juf. Als zij haar best niet had gedaan, kreeg ze opbouwende kritiek. Als één van haar klasgenootjes hetzelfde deed, dan werd hij (of zij) voor heel de klas voor gek gezet. Omdat ze altijd de leukste rollen kreeg bij toneelstukken, werden haar creatieve kwaliteiten ten volle benut. Ze werd dus goed, echt goed in vele opzichten. Maar ja, worden we dat niet allemaal als we de kans krijgen…? Op de middelbare school groeide het lieve onschuldige meisje uit tot een schoonheid. Hierdoor werden aan haar nog meer kansen en mogelijkheden geboden. Patricia zoog ze op als een spons. Ze sloeg de meest populaire jongens aan de haak, haar rapportcijfers konden altijd een puntje omhoog na een gesprek met de docent en ze was de beste in sport. Toch werd de basis voor haar ongelukkig-zijn tijdens de middelbare school-periode gevormd. Haar voorkomen en de reacties die ze daarmee teweeg bracht, maakte haar tijdens de zo cruciale puberale jaren zo zelfverzekerd dat ze te zelfbewust werd. Zeg maar gerust eigenwijs. Echter, dit zelfgeloof was gebaseerd op de genade van anderen. Nooit werd ze alleen op de proef gesteld, nooit werd haar een spiegel voorgehouden.
Patricia zag zichzelf zitten in de spiegel die achter de bar hing. De afgelopen week had haar uitgeput. Haar zwoele uiterlijk -of ze zich nu opmaakte of niet- was flets en nietszeggend geworden. Ze was voor het eerst met zichzelf geconfronteerd; er was niemand geweest die haar opving. De terreur van de zelfkennis betekende voor haar dat ze zichzelf nu zag zoals ze werkelijk was. Na de zoveelste sherry durfde ze het eindelijk te bekennen. “Ik ben een slechte vrouw”, zei Patricia tegen zichzelf, “een intens slechte vrouw. Hoe moet ik nu verder?” De anders zo gevierde dame barstte in snikken uit. Nu was de barman er niet om haar op te beuren; hij had het te druk met zijn glazen. Ze voelde een hand op haar schouder. Ze keek niet op, maar hoorde dat iemand naast haar was gaan zitten. Weer voelde ze een hand, maar nu op haar blote arm. Een trilling golfde door haar lichaam. Op de één of andere manier voelde ze dat die persoon wist wie, of beter gezegd wat, ze was. Patricia keek op. Een schijnbaar gewone man zat naast haar. Maar hij had iets en ze kon niet zeggen wat. “Kom mee”, zei hij zacht. Zijn vreemde aantrekkingskracht dwong haar naar hem te luisteren. Terwijl ze hem aan bleef kijken, pakte ze haar spulletjes bij elkaar en volgde hem. Opeens stonden ze buiten. Zijn auto stond pal voor het café en hij hield de deur voor haar open. Ook in de auto wisselden ze geen woord. Angstig en opgewonden tegelijk bleef Patricia de man aankijken. Ze dacht dat hij rustig reed, maar in een mum van tijd waren ze in een buitenwijk die ver van het centrum lag. De auto stopte in een gewone straat met een gewoon rijtje eengezinswoningen.
De man stapte uit de auto en liep regelrecht naar een huis. Hij ging naar binnen en liet de voordeur open staan. Als in een trance volgde Patricia de man. Ze wist dat er iets belangrijks met haar zou gaan gebeuren, maar wat…? Bedremmeld liep ze de woonkamer in en bleef staan. Ze hoorde gestommel op de eerste etage. De man kwam naar beneden en had een paarse negligé en een jarretel-setje in zijn hand. In een vloeiende beweging deed hij alle lichten in de woonkamer aan en gaf haar het ondergoed. “Aandoen”, beval hij kort maar niet onvriendelijk. In het felle schijnsel van de TL-lampen en met alle gordijnen open, ontdeed Patricia zich van haar kleren. Ze voelde zich naakt en vernederd, maar het moest zo zijn. Daar stond ze dan, poedelnaakt in het midden van de kamer. Haar prachtige lichaam, waar ze anders zo trots op was, was totaal niet in overeenstemming met haar emoties. Maar Patricia accepteerde het, haar lichaam had haar zo gemaakt. Al staande deed ze onhandig het ondergoed aan. De man bleef haar aankijken. Haar forse borsten bengelden onhandig heen en weer. De vernedering was compleet, maar ze dacht er geen moment aan om op een discrete plaat het setje aan te trekken. Het leek wel een eeuwigheid te duren, maar uiteindelijk stond ze, sexy aangekleed en wel, voor de man. Ze wachtte op zijn stem. Maar hij draaide zich om en liep naar boven. Patricia volgde.
Het was even zoeken in welke kamer de man was, maar uiteindelijk vond ze hem. Hij stond in een heus peeskamertje. De man wenkte haar en maakte duidelijk dat ze op haar knieën zijn broek uit moest trekken. Patricia gehoorzaamde. Zijn broek ging makkelijk uit en ook zijn short gleed opmerkelijk soepel van zijn lichaam. Toen merkte Patricia pas dat de man een enorme erectie had. Hij pakte de vrouw bij haar hoofd en duwde haar naar zijn gezwollen lid. Ze keek nog even naar boven en zag dat hij minderwaardig naar haar grote borsten keek. Patricia sidderde van opwinding. “Mond open”, zei hij weer kort. Tegelijkertijd pakte de man zijn stijve lul en schoof die in haar hoofd. “Bevredig me met jouw tong”, verduidelijkte hij. Patricia’s tong likte en streelde de vleesstaaf. Hij smaakte naar mannelijkheid zoals ze dat nog nooit had ervaren. Ze volgde iedere glooiing op de zwelspier. Het bloed in de penisaderen hamerde tegen haar smaakorgaan. “Dit is niks, betast jezelf”, vernederde hij haar. Ook nu deed Patricia wat haar werd opgedragen. Haar hand kroop achter het slipje en betastte haar vagina.
Zo nat was ze nog nooit geweest. Ze kon zelfs haar plekje niet aanraken, zo gevoelig was het. Haar vingers beroerden haar eigen schede. Eerst bewoog ze één vinger in zichzelf en toen twee. Met half gesloten ogen, zag ze dat de man naar dit schouwspel keek. “Alleen zo kun je me raken”, zei hij licht hijgend. “En dat weet je diep in je hart zelf ook. Als je op jezelf staat, dan bent je nergens goed voor dan alleen deze kwaliteiten”, zei hij zacht maar vastberaden. “Zeg het, zeg me dat het waar is”, vroeg hij dwingend. “O ja, je hebt gelijk, ik voel het, je hebt gelijk”, steunde de vrouw in overgave. Ze spreidde haar benen iets meer. Het leek wel of deze oprechte eerlijkheid via haar kut naar binnen drong. Deze extra geilheid haakte zich in haar onderbuik vast en bleef groeien. “Ik heb hier vaak andere hoeren over de vloer gehad”, ging de man verder. “Zij hadden allemaal het lingerie-setje aan wat jij nu draagt en ik heb het nog nooit gewassen”. “Oja, ik heb vieze hoerenkleren aan, meer ben ik niet waard”, zwijmelde Patricia. De intentie van dat gevoel, de overgave aan zichzelf, deed haar klaarkomen. De opwinding was teveel en ze kwam er niet uit. De man zag dit en vroeg op een koude toon: “Zeg wie je bent, zeg wat je bent”. “Aaah, ik ben niets meer dan een hoer. Ik ben Patricia en ben een hoer van mijzelf!!!” Haar vingers flitsen over haar plekjes terwijl ze zich overgaf. Haar wereldbeeld duizelde. Op het hoogtepunt werd haar alles duidelijk. Tot in het diepst van haar ziel en in elke vezel van haar lichaam, maakte ze zich bekend. De ontlading vloeide weg door haar kut. Alle valse emoties die ze over zichzelf had, werden met haar stimulatievocht uit haar lichaam gedreven. Op de golven van het wegebbend orgasme, wist ze dat ze nu opnieuw kon beginnen. Ze zou alles opnieuw moeten opbouwen, maar het materiaal was er. Ze was klaargekomen; met zichzelf en met haar lichaam.
De man duwde de verdoofde vrouw op haar zij. “Nu moet ik je bezitten”, zei hij kort. Hij schoof zijn lul in de nog brandende spleet van de slet. Een tweede ontlading van lichamelijke en geestelijke emoties overviel haar. “Dit was het antwoord”, bedacht ze zich. “Een levende pik die mijn geile poes opvult, is het antwoord om alles weer opnieuw te kunnen opbouwen. Mijn uiterlijk kan ik niet veranderen, maar wel hoe ik er mee om moet gaan. Alleen met een warme leuter kan ik mijzelf zijn in deze wereld”. En weer kwam ze klaar; ze had geaccepteerd dat ze een slet was en altijd zou blijven. En dat ze een slet was, voelde ook de man. Zonder genade en in een straf tempo, pakte hij haar waar en hoe het mogelijk was. Hij scheen een voorkeur te hebben voor standjes waarbij haar weelderige borsten beschamend heen en weer trilden. Het leek wel of hij sprak met zijn krachtige stoten, elke stoot de waarheid: “Slet, slet, slet”. Patricia voelde hem groeien in zichzelf. Haar onderlichaam was helemaal opgevuld met mannelijkheid en ze gaf zich daaraan over. “Neem me, pak het, neem me alsjeblieft”, smeekte ze bijna huilend van geluk en overgave. De man zweeg. Zijn stoten werden nog krachtiger. Zijn lul speerde sneller en sneller in het ontvankelijke lichaam. Hij klauwde in haar billen. Een ogenblik leek het alsof hij verstarde, toen voelde ze zijn warmte in haar vloeien. Halverwege zijn hoogtepunt stopte hij. Draden sperma liepen van zijn pik af. Vol ontzag keek Patricia naar de kolossale en keiharde lul. “Lik hem schoon”, vroeg hij nu aan haar. Gretig gaf ze gehoor aan zijn verzoek. De mannelijke smaak was nu nog veel sterker. Ze likte en zoog de kleverige massa van de pik. Omdat ze met wijdgespreide benen op haar knieën zat, voelde ze al snel zaad uit haar spleet lopen. Ze voelde zich opgewonden en gelukkig; ze was zichzelf.
“Ga met je billen op het sperma liggen en bevredig jezelf”, beval de man die zachtjes zijn stijve penis masseerde. Alleen al het commando, bracht haar in extase. Sperma plakte aan haar billen, terwijl ze een gemakkelijk houding opzocht om de opdracht uit te voeren. De man ging over haar heen staan en keek hoe Patricia langzaam met haar hand naar haar schaamstreek bewoog. “Bevredig jezelf, doe het met jezelf, terwijl ik me op je aftrek”, zei hij zacht. Haar kut was gevoelig, eigenlijk te gevoelig, maar ze kon er niet meer vanaf blijven. Patricia sloot en opende haar ogen op de ritme van haar mastuberende bewegingen. En telkens zag ze de man met zijn imponerende pik boven haar staan. Ze kreunde en ze merkte dat hij dit lekker vond. Ze kreunde daarom nog meer en dit maakte haar geil; zij stond ten dienste van de sterke man. Patricia trok haar knieën op en duwde zo nu en dan haar schaamstreek omhoog. Ze wist dat de man zo goed kon zien wat haar hand deed. Ze stelde zich voor wat hij zag. Een hand die zonder schroom en schaamte intens en gretig in al haar lekkere plekjes kneep. Schaamlippen, die glinsterden van het kutvocht en sperma, werden samengeperst door haar eigen wellust. En op het ritme van haar bewegingen kreunde en hijgde ze: “Oh, dit is geil, allemachtig, wat is dit opwindend. Je kijkt gewoon hoe ik in alle intimiteit mijn geile poes betast. Je trekt je af op mijn intieme en eerlijke hoerigheid”. De man begon nu sneller te ademen en steunde: “Je hebt het door, ik trek me af op jou intimiteit. Elke avond als jij nu jezelf naait, zal je mij zo zien staan”. Dit werd Patricia teveel. Haar borsten werden ongecontroleerd naar boven geduwd, haar tepels wezen stijf naar boven. Ze ging klaarkomen. Heel vaag zag ze de man harder trekken. Toen werd het weer zwart voor haar ogen. Met een diepe zucht ontlaadde zich voor de laatste keer die avond de geestelijke en lichamelijke spanning. Een dierlijk gegrom kwam uit de keel van de man. Patricia voelde het sperma niet eens op haar neerdalen; daarvoor was haar eigen gevoeligheid te intens. Als in een automatisme ging ze nog wel zitten en drukte het warme mannelichaam tegen zich aan. De man liet het nu gaan. Druppels zaad liepen over haar lichaam naar beneden. Ook hij liet zich nu aan haar zien; de samensmelting was oprecht en compleet.
Patricia zat aan de bar. Terwijl de barman zijn glazen pouleerde, sprak ze met hem over ditjes en datjes. Ze nipte van haar spaatje-rood. Een hand raakte haar schouder. Ze schrok op. Even kwam de herinnering aan de mysterieuze man van een half jaar geleden naar boven. Maar toen hoorde ze de stem van haar nieuwe baas. “Hoi Pat, zeg die persconferentie die je vanmiddag hebt gegeven, die was voortreffelijk hoor. Niets anders dan lovende artikelen in de avondkranten. Kom morgen maar even langs, dan hebben we het er nog over”. Patricia lachte en de wereld lachte terug.