Het nu volgende verhaal is echt gebeurd. Voor mij is het een waarschuwing, wat u ervan maakt moet u zelf maar weten. De uitgever is niet verantwoordelijk voor iedere mogelijke vorm van desillusie die dit verhaal bij enkele lezeressen teweeg zou kunnen brengen.
Willemijn was doodnormale huisvrouw, maar niet al te slim. Ze was een vroegrijp meisje geweest. Op tienjarige leeftijd wordt je lichaam al snel een dagvullende bezigheid, zeker als je leeftijdsgenootjes je “telkens op het één en ander attenderen”. Vroegrijpe meisjes verspillen op die manier kostbare energie. Energie die ze nodig hebben voor hun ontwikkeling. Vandaar dat Willemijn de middelbare school niet afmaakte, vandaar dat de ouders van Willemijn de Lieve Heer op hun knieën dankten dat hun dochter Herman tegenkwam. Herman was een saaie maar, zeker voor Willemijn, ook een goede man. Boekhouden was zijn grote passie, zijn carrière plannen zijn enige hobby. En zo kwam het dat Willemijn op haar negentiende in een nieuwbouwwijk woonde en haar tijd doorbracht met het huishouden en de -oudere- buurvrouwen. Klokslag zes kwam Hermannie alweer thuis, vijf minuten later verscheen er een dampende prak onder zijn neus. Dat was het leven voor Willemeijnepijn en zo was het goed.
Nu lopen er op deze wereld kostgangers rond die menen te weten wat het leven is, wat het inhoudt en die denken dat ze deze kennis aan anderen moeten doorgeven. U kent ze wel, De pakken die, liefst met kind op zondag, van deur tot deur gaan om het Woord te verkondigen. Nieuwbouwwijken zijn voor hen geliefd jachtterrein. Ze zijn dan zelfs bereid tot het doen van concessies. Want op doordeweekse dagen zijn de daadkrachtige mannen niet thuis en verworden de huisvrouwen in hunner ogen tot makke lammeren. Nu had onze Herman onze Willemijn goed geïnstrueerd wat ze zou moeten doen als een van die figuren zijn vingerafdruk op hun bel had geplaatst. En die instructies kwamen Willemijn meer dan eens goed van pas. Echter, één van hen legde de basis voor het komende ongeluk tussen Herman en Willemijn.
Op die bewuste dag, draaide Willemijn het ingestudeerde repertoire af. Maar net voordat de deur met een klap zou dichtvallen, wist de straatpredikant met ware doodsverachting een exemplaar van hun clubblad door de snel kleiner wordende kier te mikken. Nog voordat het Woord in Mijn Geheim-formaat op de mat dwarrelde, viel de deur met een knal dicht. Maar dat deerde niet, het Evangelie was binnen. Willemijn had die ochtend al het huis aan kant en zat net achter een mok heerlijke aalbessenthee toen die pias dus aanbelde. Ze raapte het vodje op -dat hoort namelijk niet op de grond- en liep naar de oudpapier afvalscheidingsbak. Toen viel haar oog op de vele kleurtjes van de omslag. Op dat moment had ze haar noodlot nog kunnen afweren door de studiegids annex vuurtorenmagazine in de gangkast te pleuren. Maar nee, ze liep ermee naar de woonkamer, naar de thee. Ze bladerde wat er wat in, maar begreep er niet veel van. Willemijn was immers niet al te slim. Woorden als God, de Verlossing, het Beest en dergelijke waren te abstract voor haar. Wat ze echter wel begreep, was het artikel over een bekeerde hoer. De dame in kwestie vertelde in interviewvorm over haar verleden. Het genot dat ze ondervond van haar lichamelijke macht over klanten. Dat haar geslachtsorganen haar voornaamste identiteitsbewijzen waren en de waardering die ze van anderen ondervond voor haar diensten. Dat deze waardeoordelen werden ingegeven door de duivel, begreep Willemijn niet. Ze herkende zichzelf in het verleden van deze non en Willemijn was er jaloers op. In haar ogen had die dame het verder geschopt dan zij. En geloof het of niet, Willemijn ging over de zin van het leven nadenken. Nu bleef haar informatie beperkt tot hetgeen ik al besproken heb, dus na een week of wat besloot de huisvrouw tot de grootste misstap in haar leven. Ze besloot naar de hoeren te gaan. Willemijn wilde namelijk weleens weten of het waar was wat in dat artikel stond.
Op een kwade dag, liep ze door “zo’n straat”. De dames keken haar ongeïnteresseerd aan. Willemijn zocht echter naar eenzelfde type als zij. Ze had wel drie keer op en neer gelopen en ze zag steeds nieuwe gezichten achter de ramen. Willemijn snapte er niets van. Net toen ze het wilde opgeven, werd een gordijntje opengeschoven en een roodharige, rondborstige hoer lachte haar vriendelijk toe. “Dat is ze”, dacht Willemijn en liep naar het deurtje. De vrouw keek niet-begrijpend vanachter het raam en deed open: “Hoi, wil je iets?” “Ja, ik zou graag eens met je praten”, antwoordde Willemijn. “Dat kost je het gangbare tarief hoor”, antwoordde de hoer. Willemijn’s kennis van bedragen varieerde van €0,79 (een pakje bakmargarine) tot € 26,- (een pak wasmiddel), dus liet ze schouderophalend blijken dat het haar wel best was. Stomverbaasd liet de prostituée onze huisvrouw binnen. Een half uur later was het haar duidelijk met wat voor een persoon ze te doen had.
“Sorry Willemijn”, beëindigde ze diplomatiek de discussie, “het onderwerp wordt mij te ingewikkeld om erover te praten. Maar als je echt wilt weten hoe het zit, waarom werken we vandaag dan niet samen?” “Dat is een goeie Yvon -Willemijn wist inmiddels haar naam- wanneer beginnen we?” “Nu meteen”, antwoordde Yvon kordaat en ze schoof het gordijntje open. Voor het oog van het langslopend publiek, transformeerde Willemijn van een huisvrouw tot een heuse hoer. Ze had nauwelijks Yvonne’s reserve lingerie-setje aangetrokken, of er werd al op het raam getikt. “Oké baby”, zei haar nieuwe vriendin, “de les gaat beginnen”.
Een aardige vent van het type bouwvakker kwam binnen. “Hoi, mijn naam is Peter, doe jullie het samen?” Yvon knikte en zei: “Ja, en nog voor de prijs van anderhalf ook. Willemijn hier is namelijk een beginneling”. Peter wist niet snel genoeg zijn flappen tevoorschijn te halen. Willemijn zag dat hij zijn ogen niet van haar kon afhouden. “Mag ik je even aanraken, Willemijn is het toch”, vroeg de man. De huisvrouw knikte angstvallig. Een moment later graaide de man in haar weelderige borsten. Willemijn verbaasde zich over de vreemde blik in zijn ogen. Die gretigheid, die deed haar wel wat. “Niet te snel mannetje”, temperde Yvon de hoerenloper en ze duwde hem op het bed. Binnen mum van tijd had ze zijn kleren uitgetrokken en begon ze aan een flinke pijpbeurt. “Ah, eh”, kreunde Peter, “ik wil graag dat Willemijn zichzelf vingert”. Vragend keek het meisje naar haar meesteres en die knikte instemmend. Ze ging daarop wijdbeens boven de man staan en begon te masturberen. Met vingeren had ze ervaring genoeg, maar dit was de eerste keer dat anderen erbij waren. Bovendien werd ze nogal opgewonden van het pijptafereel dat vlak onder haar plaatsvond. “Voorover buigen, laat die dikke memmen van je naar beneden hangen”, gebood Peter hijgend. Willemijn was behoorlijk geil geworden en deed wat van haar werd gevraagd. Tijdens het vingeren keek ze beurtelings naar haar eigen borsten, de man en de pijpende hoer. “Jezus, ik zie dat je nat wordt”, zei de man met een hoge, opgewonden stem.
“Wil je hem ook eens proeven”, vroeg Yvon, “Je moet nu nog niet komen anders is de lol eraf”. De huisvrouw knikte en zakte met tegenzin door haar knieën. Meteen graaide de man weer door het weelderige borstevlees, maar Willemijn liet hem begaan. Ze begon er schik in te krijgen dat de man zo op haar gefixeerd was. Een trilling doorvoer haar lichaam toen ze voor de eerste maal in haar leven een penis in haar mond nam. De zaadstengel smaakte fantastisch. Enthousiast bracht ze de knots tot diep in haar keel. Peter en Yvon keken elkaar aan. “Zeg, weet je zeker dat ze een beginneling is”, vroeg Peter quasi-wantrouwend. Hij genoot zichtbaar. “Tja, volgens mij wel”, antwoordde Yvon en ze voelde vlak voor het oog van de man aan Willemijn’s natte spleet. “Ze is in ieder geval behoorlijk opgewonden, zo iets kan ze niet faken”. Ondanks de penis in haar keel, kirde Willemijn het uit van genot. “Volgens mij kan je haar wel likken, hoor Peter”, ging Yvon verder, “deze doos wordt anders veel te nat”. “Mag dat, mag dat echt”, vroeg Peter kinderlijk opgetogen. Het speeksel droop van zijn neukstaaf toen Yvon met lichte dwang haar hulpje op haar rug legde. “Je wordt zo meteen gebeft. Doe je ogen maar dicht en probeer er alles van te voelen”, fluisterde ze Willemijn in haar oor.
Instinctief spreidde Willemijn zo wijd mogelijk haar benen en deed toen haar ogen dicht. Het voluptueuze, jonge lijfje sidderde bij de eerste aanraking van de tong op het weke, gezwollen schaamvlees. Ze gluurde tussen de spleetjes van haar ogen en zag de man dierlijk haar natte sneetje tongen. Het huisvrouwtje duwde haar bekken naar boven om hem nog meer de ruimte te geven. Met beide handen pakte hij daarop haar billen en duwde zijn hele gezicht erin. “Oh, God, lekker wijf. Ik vreet je helemaal op”, hoorden de vrouwen Peter in het vlees murmelen. Willemijn deed haar ogen dicht en trachtte inderdaad er zoveel mogelijk van de voelen. Plots voelde ze een tweede tong haar lichaam bevuilen. Yvon draaide met haar smaak- en spraakorgaan geile en natte cirkeltjes rond haar vette tepels. “Je hebt echt heerlijke borsten Willemijn”, zei de hoer zachtjes terwijl haar haren over het zachte lichaam van de huisvrouw veegden. Dit alles werd Willemijn teveel; een hoerenloper die als een beest haar spleet aan het likken was. En een hoer die oprecht genoot van haar borsten. Het gevoel in haar schaamstreek begon aan te zwellen. Willemijn wist niet wat ze ermee moest doen. In lichte paniek zwaaide ze met haar armen, totdat ze Peter’s hoofd beet kreeg. Op haar hoogtepunt trok ze ongecontroleerd twee fikse plukken uit zijn hoofd. Gealarmeerd door de kermende hoerenloper, trachtte Yvon haar hulpje tot de orde te roepen door flink op haar borsten te petsen. Maar daardoor verergerde Willemijn’s orgasme juist. De arme Peter kreeg het dubbel en dwars te verduren, want hij verslikte zich ook nog eens bijna in haar overvloedig vrijgekomen kutvocht.
Willemijn liet zich uitgeput terug o het bed vallen. Peter en Yvon keken elkaar aan. “Het spijt me, maar ik eh…”, probeerde de hoer Willemijn te verontschuldigen. “Niks erg” riep de man opgewonden uit, “hartstikke interessant allemaal! Maar nu zou ik weleens willen pompen, want anders ga ik er wel aan onderdoor”. Hij had het nog niet gezegd of Yvon had al op haar knieën positie genomen. “Neem me dan maar stoere jongen. Doe het maar hard”, moedigde ze hem geroutineerd aan. Willemijn kwam ondertussen bij van het eerste echte orgasme in haar leven en keek met grote ogen naar wat er te gebeuren stond. Ze zag dat Peter zijn lul pakte en die naar de hete hoerespleet leidde. Hij smeerde wat speeksel op zijn paal en dreef hem toen van achteren in Yvonne’s onderlichaam. Met lange halen nam hij bezit van haar. Bij iedere stoot sidderden de afgekloven hoerememmen heen en weer. Willemijn zag hoe Yvonne over haar schouder naar de neukende man keek. Een nieuwe golf van opwinding overspoelde het huisvrouwtje toen ze in de gaten kreeg dat Yvon genoot. Met gesloten ogen lispelde de hoer: “Diep, dieper. Jaah”. Willemijn voelde zich verbonden met deze vrouw. Uit bewondering begon ze het lichaam dat zo bruut werd genomen, te strelen en te likken. Peter zag dit en Yvon voelde daarop zijn paal groeien in haar uitgewoonde neukgrot. Hij zette zijn nagels in haar reet en verloor de controle over zichzelf. “Kijk naar hem”, zei Yvon tegen haar hulpje, “nu verliest hij zichzelf. Nu kunnen we in feite alles met hem doen wat we willen. Willemijn werd er stil van. Heel haar leven voelde ze zich minderwaardig vanwege haar volwassen lichaam. Nu bemerkte ze wat een macht ze ermee kon krijgen.
“Oh mijn God. O jee, Allemachtig. Het gaat komen, het gaat komen”, gilde de man opgewonden. “Haal hem eruit. Haal die pik uit me”, gebood Yvon, “Proef het zaad, proef de smaak van macht”. Nerveus en bijna niet-wetend wat te doen, rukte Willemijn de penis uit de hoerekut. Spetters kutgeil vielen op haar naakte lichaam. “In je mond, stop die tokus tussen je lippen en proef”, gebood Yvon indringend. De man stond ondertussen op springen. Willemijn keek van de één naar de ander en stopte toen haastig de stengel in haar mond. Geen moment te vroeg, want het zaad legde meteen een dikke filmlaag tegen de bovenkant van haar gehemelte. Van heel ver hoorde Willemijn de man kreunen en hijgen op het ritme van zijn lozingen. Een dikke fluim druppelde haar slokdarm in en Willemijn slikte. Het smaakte vies en heerlijk tegelijk. Het was vernederend en tegelijkertijd gaf het inderdaad een machtig gevoel; de kwetsbaarheid van de man ten top. Met dierlijke schokjes liepen de laatste kloddertjes uit zijn buis. Peter beëindigde zijn hoogtepunt met een diepe zucht. Nog met de snikkel in haar mond en zaad dat vanuit haar mondhoeken op haar borsten sijpelde, keek Willemijn naar haar meesteres. Yvon knikte goedkeurend.
Nu zal ik niet meteen beweren dat vanaf die dag het huwelijk tussen Herman en Willemijn op de klippen lag. Neen, de waarheid gebiedt me te zeggen dat Willemijn het in de weken daarna nog wel heeft geprobeerd. Maar Herman bleek zijn vrouw niet meer aan te kunnen. Of beter gezegd, hij kon haar niet meer bijhouden. Ze wilde dat sex een meer prominente rol in zijn leven zou gaan innemen; maar dat kon hij eenvoudigweg niet aan. Want daarmee was hij zijn vertrouwde en veilige leventje kwijt. Einde van het liedje is dat Willemijn hem verliet. Yvon heeft haar in die moeilijke periode erdoorheen gesleept. En nu? Op dit ogenblik schijnt Willemijn één van de topdames te zijn in een club ergens in het zuiden des lands. Wellicht komt u haar ooit nog eens tegen. Ik hoop het niet, voor u…