De Sirenen achter de Mecklenburger Burcht,
Zullen U leiden,
Hun Schittering U verblindend en verdovend,
Tot voor de Poorten der Eeuwige Smart,
En slechts één Hunner blik, één gevoelde Ademtocht,
Maakt het Betreden waard
Overweldigend waren de reacties op mijn beschreven ontmoeting met het droommeisje van de vorige keer, Petra. Bij deze nog mijn hartelijke dank voor alle lofbetuigingen etcetera, etcetera. Ik bloos ervan. En ja, met Petra’s stukje heb ik weer wat van mijn eigen sexbeleving laten zien. Ik bloos nu dubbel. (En geil daar ook wel een beetje op…) Ander onderwerp – Kim vroeg mij nu eens vanaf deze plek een oproep te doen voor meiden die zichzelf goed genoeg kennen om zich een ‘droommeisje’ in Kim’s Kontakten te wanen. Bij deze dus. En weet wie er op een gegeven moment voor de deur staat. Inderdaad, deze nerd! Deze editie een droommeisje met een veel onschuldiger verhaal, alhoewel…
Bij de laatste Extravaganza-beurs in Groningen kwam een struise vrouw de stand inlopen; ze wilde Kim spreken. Helaas, die was er niet. Desondanks raakte de indrukwekkende vrouw met Tom en Harry, de sympathieke beurstweeling, aan de praat. Temeer omdat ze een mooi voorstel had. Ze heeft een dochter die meedoet aan een Pools-Nederlands uitwisselingsprogramma voor studenten. Haar dochter zat ergens in de buurt van Warschau, en een Pools meisje woonde al vanaf september ’98 bij haar in huis. Ze heette Simone, net negentien.
Naar wat ik van de twins heb gehoord, wist de Grunninger mevrouw zich met moeite in te houden. Maar het was wel duidelijk dat Simoontje er een potje van maakte. En daar bedoelde ze niet alleen de slechte studieresultaten mee. Vrijwel van meet af aan nam het meisje mensen mee naar huis, om sex mee te hebben. Jongens ‚n meisjes. De mevrouw – niet geheel wereldvreemd, want wat doet ze anders op Extravaganza? – kon er in het begin nog wel begrip voor opbrengen. Maar het werd haar uiteindelijk gewoon te gortig. Een stevig gesprek volgde. Simoon wist haar te overtuigen dat het beter zou gaan. ‘Because the fucks here in the West aren’t that different from ours’ (letterlijk gezegd!!!). Wel had ze nog één wens, en dat was om in een sexboekje te
staan. Nu weten we dat er ook (soft en hardcore) blootbladen in Polen bestaan, maar om de één of andere reden wilde Simone dat toch gedurende haar verblijf hier regelen. De Grunningse pleegmoeder wees aanvankelijk de wens af, uiteraard – trouwens Sex voor de Buch was al van het scherm af. Nee hoor, geintje. Totdat ze het gezeur zat was, én de aanplakbiljetten van de beurs in de stad zag hangen. Zo kwam ze bij Kim. Hoe zij trouwens zelf met de naam van deze rubriek [in KK] kwam, daar kunnen we alleen maar naar raden… Tom en Harry, nooit te bedonderd om Kim’s honneurs waar te nemen, nodigden de madame voor de volgende dag weer uit, maar dan moest ze Simone meenemen. ‘Dan kunnen we eens kijken wat we voor u kunnen doen’. Hoort u ze dat zeggen? Ik wel. Hahaha!
Nog voordat het tweetal de uiteindelijke beursvloer had betreden, was Simone’s reputatie haar al vooruit gesneld.
‘Tom, er komt me toch een stoot jullie richting uit!’
Een week later zat ik met een bonzend hart en zweterige oksels te stuntelen met mijn camera in de logeerkamer van Simone von Posen ergens hartje Groningen. Spatziba Kim, hartelijk bedankt!
Ooh-wat-was-zij-mooi! Kijk naar de foto’s, en weet dat het nog tien keer erger was. Dit meisje heeft het in zich om een topmodel te zijn. Prachtige lengte met haar 1.75 meter, 90-60-90 – inderdaad de ideale maten – en 58 kilo. En dat koppetje! Zo fijn gesneden, zo leek het wel,
prach-tig! Werkelijk schitterend deze Cherubijntale fragiliteit. Ik met mijn bijna twee meter en 95 kilo durfde haar geeneens een hand te geven, bang dat ik ze zou vernaggelen, versplinteren. Chinees porselein was ze, kan niet anders zeggen. Te mooi, te schoon, om er ook maar iets lichamelijks voor te voelen. Alhoewel, ze vertelde over haar wilde eerste maanden hier onze meest noordelijke universiteitsstad… De slet!
Simone is mooi, jong, ongelooflijk wild, nieuwsgierig, uitdagend, en ze weet heel goed wat ze wilt. En toch een tikkeltje naïef, wat heet! Ze kon maar niet geloven dat zij het was die mensen zo het hoofd op hol deed jagen. Dat zij dat in zich had. Ze vond het prachtig dat het
allemaal gebeurde. Maar volgens mij begreep, en begrijpt – ze niet dat
zoiets geen spelletje is. Dat mensen echt helemaal hoteldebotel van haar
kunnen raken.
Met verbazing hoorde ik aan dat ze bij de vijf of zes ouderejaars
studenten die ze had bereden ‘I love you so much’ had geschreeuwd
terwijl ze klaarkwam. Alleen maar om hen tegelijk met haar te laten
komen, en om te kijken ho‚. Le-vens-ge-vaar-lijk dat wijffie!
(Voor de jongens die zich hierin herkennen; tis hard het nu, zo, te
horen. Maar goed, het had werkelijk niets te betekenen dan alleen het
moment zelf. Sorry.)
Ze heeft met ongeveer evenzoveel meisjes het bed gedeeld. En op de
‚‚n of andere manier sprak ze daar anders over. Op een meer ‘vrien-
dinnerige’ manier. Daar kan ik eigenlijk niet zo over oordelen. Wel zei
de vrouw des huizes naderhand dat ‚‚n meisje nog steeds belt, maar
ook dat Simone daar niets meer van wilt weten.
Nou goed, u moet mij geloven, ik heb mijn pik afgebeten om ook maar
iets van de enorme aantrekkingskracht die zij op mij had te laten
blijken. Natuurlijk hielpen die verhalen over haar schandalig tergende
gedrag daar wel bij, maar aan de andere kant maakte haar dat weer net
zo hard aantrekkelijk.
Simone is echt wat je noemt een ‘man eater’ (naar Hall & Oates), en ze
realiseert het zich niet eens half hoezeer! Het is echt ongelooflijk. Ik
heb mijn plaatjes gemaakt, nog even met pleegmama koffie gedronken
(arme vrouw, of…), en heb plankgans tot Emmeloord gereden. Welk
risico dan ook is te verkiezen boven de klauwen van dit droommeisje
in je ziel.
Als deze Kim’s Kontakten uitkomt, is Simone nog ongeveer twee
maanden in Groningen. Wie denkt haar te kunnen weerstaan, kan eens
een bezoekje brengen aan een van de studentenkroegen aldaar. Maar
beter is nog er slechts van te dromen; das betah voah ju hahgt! (zeggen
wij in Den Haag).